czy marzenie Jeżyka się spełniło

Tuż przed Świętami zostałam zaproszona do grupy Biedronek z Przedszkola Miejskiego nr 6 w Lublińcu, aby przeczytać dzieciom swoją książeczkę.

Byłam bardzo podekscytowana.

Po raz pierwszy miałam publicznie czytać na głos swoje własne słowa. Czułam radość, ciekawość, ale także strach i tremę. Na szczęście dzieci i panie nauczycielki okazały się bardzo serdeczne, dodały mi otuchy pięknie odśpiewaną piosenką i bardzo cierpliwie słuchały mojej opowieści.

Ja sama doznałam w przedszkolu wielu wzruszeń.

Raz, że po raz pierwszy czytałam swoją książeczkę i nikogo do słuchania nie musiałam zmuszać. Dwa, że dzieci były naprawdę zaangażowane w tę historię, reagowały żywiołowo i chętnie włączały się w inicjowane przeze mnie dyskusje. Trzy – dzieci się do mnie przytulały! Odebrałam to jako dowód ich zaufania, sympatii, ale także sama poczułam się ciepłą i przyjazną osobą. Tylu rzeczy dotąd o sobie nie wiedziałam, bądź nie chciałam albo nie umiałam w nie uwierzyć… Cztery – po raz pierwszy na żywo mówiłam o Porozumieniu bez Przemocy, o języku żyrafy, o emocjach, o prawie do nich.

Czuję ogromną wdzięczność

za możliwość głębszego poznania siebie, za okazję do podzielenia się tym, co we mnie dobre, za całą paletę wzruszeń  Bardzo dziękuję za zaproszenie!